احدیان، محمد؛ رمضانی، عمران و محمدی، داوود. (۱۳۹۰). مقدمات تکنولوژی آموزشی شامل روش‌های آموزشی دهه اخیر. تهران: انتشارات آییژ.
ادیب‌نیا، اسد (۱۳۸۹). روش‌های تدریس پیشرفته. شوشتر: انتشارات دانشگاه آزاد اسلامی (شوشتر).
بدری گرگری، رحیم و خانلری، مریم. (۱۳۹۲). تأثیر آموزش راهبرد «پرسشگری متقابل هدایت‌شده در گروه همتایان» بر تفکر انتقادی دانش‌آموزان دختر پایه سوم راهنمایی. تفکر و کودک، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، ۴ (۲)، ۱۷-۱.
بدری گرگری، رحیم؛ رضایی، اکبر و جدی گرگری، جواد. (۱۳۹۰) مقایسه تأثیر روش تدریس مبتنی بر تفکر فعال (روش مشارکتی) و روش سنتی در یادگیری درس مطالعات اجتماعی دانش‌آموزان پسر. علوم تربیتی، ۱۶ (۴)، ۱۲۰-۱۰۷.
پاول، ریچارد. (۱۳۹۰). پرسشگری سقراطی و پرورش تفکر نقاد. ترجمه نسرین ابراهیمی‌لویه، تهران: نامه الکترونیک.
حاج حسینی، منصوره. (۱۳۹۱). تأثیر روش‌های آموزش گفت‌وگومحور (بحث گروهی و بحث سقراطی) برتفکر انتقادی دانشجویان (رساله دکتری). دانشکده علوم تربیتی و روان شناسی دانشگاه الزهراء (س)، تهران.
حبیبی کلیبر، رامین. (۱۳۹۳). اثربخشی آموزش راهبرد کمک خواهی بر درک مفاهیم ریاضی دانش‌آموزان دختر سال سوم راهنمایی. اندیشه‌های نوین تربیتی، ۱۰ (۴)، ۵۰-۳۳.
حسینی نسب، سید داود و لطف الهی، مهران. (۱۳۹۳). بررسی اثربخشی تکنیک‌های خلاقیت بر پیشرفت تحصیلی درس مطالعات اجتماعی در دانش‌آموزان دختر سال اول متوسطه ناحیه دو تبریز. آموزش و ارزشیابی، ۲۷ (۷)، ۳۷-۲۳.
جهانی، جعفر. (۱۳۸۶).. بررسی تأثیرات برنامه‌ی آموزش فلسفه به کودکان در رشد منش‌های اخلاقی دانش‌آموزان. فصلنامه مطالعات برنامه درسی، ۲ (۷)، ۵۹-۳۷.
درویشی ازگله، مختار و خورشیدی، زهرا. (۱۳۹۲). طراحی الگوی تدریس مفهوم‌محور در درس علوم و بررسی نقش آن بر مهارت‌های تفکر (خلاق و انتقادی) دانش‌آموزان پایه چهارم ابتدایی. تدریس پژوهی، ۱ (۱)، ۸۰-۷۳.
رحمانی بلداجی، مریم. (۱۳۹۰). طراحی یک طرح درس مبتنی بر مدل استقرا برای آموزش مفاهیم نهان گرما و تغییر حالت مواد و بررسی میزان اثربخشی آن در افزایش مهارت پرسشگری دانش‌آموزان. (پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد). دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران.
رشید، خسرو؛ یعقوبی، ابوالقاسم و کرد نوقابی، رسول. (۱۳۹۰). بررسی و مقایسه تأثیر چگونگی طرح پرسش شفاهی کلاسی بر یادگیری درس ریاضی و علاقه به این درس. روانشناسی تربیتی، ۷(۲۲)، ۱۵۴- ۱۲۵.
سرمد، زهره؛ بازرگان، عباس و حجازی، الهه. (۱۳۹۵). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری. تهران: نشر آگه.
سلسبیلی، نادر. (۱۳۸۵). کاربرد رویکرد حل مسئله در طراحی و تدوین برنامه درسی مطالعات اجتماعی دوره راهنمایی. مطالعات برنامه درسی، ۱ (۳)، ۱۰۴-۶۷.
شاکری، شیرین. (۱۳۹۰). طراحی الگوی آموزشی مفهوم گرما مبتنی بر کاوشگری سال اول دبستان. (پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد). دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی، تهران.
شعبانی، حسن. (۱۳۹۱). مهارت‌های آموزشی روش‌ها و فنون تدریس. تهران: انتشارات سمت.
شورت، ادموند سی. (۱۳۹۴). روش‌شناسی مطالعات برنامه درسی (ترجمه محمود مهر محمدی و همکاران). تهران: سمت. (اثر اصلی در سال ۱۹۹۱ چاپ‌شده است).
صالحی، جواد. (۱۳۷۳). تأثیر آموزش روش پرسش و پاسخ هدایت‌شده بر عملکرد مسئله گشایی دانش‌آموزان. (پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد). دانشگاه تربیت مدرس، تهران.
صالحی، لیلی؛ کی‌کاووسی‌آرانی؛ لیلا و صفرنواده، مریم. (۱۳۹۴). مقایسه روش‌های آموزشی «یادگیری مبتنی بر حل مسئله» و «پرسش و پاسخ» ازنظر گرایش دانشجویان رشته بهداشت محیط به تفکر انتقادی. راهبردهای آموزش در علوم پزشکی (راهبردهای آموزشی)، ۲۹ (۱)، ۴۲-۳۵.
صفوی، امان‌الله. (۱۳۹۴). روش‌ها، فنون و الگوهای تدریس. تهران: انتشارات سمت.
طباطبایی، زهرا و موسوی، مرضیه. (۱۳۹۰). بررسی تأثیر برنامه‌ی فلسفه برای کودکان در پرسشگری و تفکر انتقادی دانش‌آموزان پایه‌های سوم تا پنجم ابتدایی (۱۱-۹ ساله) دبستان علوی شهر ورامین. تفکر و کودک، ۱(۲)، ۷۵-۷۳.
غریبی، حسن (۱۳۹۰). اثربخشی آموزش راهبردی تفکر بر تفکر انتقادی، تحول اخلاقی و پرسشگری دانش‌آموزان پایه پنجم دبستان (رساله دکتری). دانشگاه تبریز.
غریبی، حسن؛ ادیب، یوسف؛ فتحی‌آذر، اسکندر؛ هاشمی، تورج؛ بدری‌گرگری، رحیم و قلی‌زاده، زلیخا. (۱۳۹۲). اثربخشی آموزش راهبردی تفکر بر پرسشگری دانش‌آموزان پسر پایه‌ی پنجم ابتدایی شهر سنندج. تفکر و کودک، ۴(۱)، ۹۲-۷۴.
فتحی آذر، اسکندر. (۱۳۹۴). روش‌ها و فنون تدریس. تبریز: انتشارات دانشگاه تبریز.
گنجی، کامران. (۱۳۸۹). بررسی و تحلیل پرسش‌های شفاهی معلمان دوره ابتدایی مدارس سماء دانشگاه آزاد اسلامی. اندیشه‌های تازه در علوم تربیتی، ۱(۶)، ۱۱۰- ۱۰۹.
مرادی، مسعود؛ فردانش، هاشم؛ مهر محمدی، محمود و موسی‌پور، نعمت‌الله. (۱۳۹۰). مبانی ویژگی‌های یک الگوی تدریس برای انواع دانش روش کاری. فصلنامه روانشناسی تربیتی، ۲۰(۷)، ۱۲۹-۹۵.
وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی (معاونت قرآن و عترت). (آبان ماه ۱۳۹۵). جزوه مفاهیم سوره صف. پانزدهمین آزمون سراسری قرآن و عترت.
مهر محمدی، محمود. (۱۳۹۲). بازاندیشی فرایند یادهی - یادگیری و تربیت معلم. تهران: انتشارات مدرسه.
نوشادی، ناصر و خادمی، محسن. (۱۳۹۰). ارزیابی برنامه‌ی درسی رشته مطالعات اجتماعی مراکز تربیت معلم ایران از منظر اندیشه انتقادی. نوآوری‌های آموزشی، ۳۸ (۹)، ۱۳۴-۱۰۷.
هارجی، اون؛ ساندرز، کرستین و دیکسون، دیوید. (۱۳۹۰). مهارت‌های اجتماعی در ارتباطات میان فردی، (ترجمه خشایار بیگی و مهرداد فیروزبخت). تهران: انتشارات رشد. (اثر اصلی در سال ۱۹۹۴ چاپ‌شده است).
Alexander, R.J. (۲۰۰۵). Towards Dialogic Teaching: rethinking classroom talk, London: London Borough of Barking and Dagenham.
Berger, W. (۲۰۱۴). A More Beautiful Question: The Power of Inquiry to Spark Breakthrough Ideas. USA.Bloomsbury.
Brain. S., (۱۹۹۶). www.emich.eud/publie/ asking questioning. Html.
Cojocariu, V. M., & Butnaru, C. E. (۲۰۱۴). Asking question – critical thinking tools. Procedia – Social and Behavioral Sciences, ۱۲۸, pp ۲۲-۲۸.
Connor, c, o., Michaels, s. (۲۰۰۷). Commentary, When Is Dialogue, Dialogue,? Human Development Boston University, USA. Qualitative Research Reports in Communication, ۶ (۱), pp ۳۱-۴۰.
Cory, F. T., Elizabeth, D. A. (۲۰۱۰). Beginning elementary teachers beliefs about the use of anchoring questions in science: A Longitudinal study. Science Education, ۹۴, pp ۳۶۵-۳۸۷.
Dewaelsche, S. A. (۲۰۱۵). Critical thinking, questioning and student in engagement in Korean university English courses. Linguistics and Education, ۳۲m pp ۱۳۱- ۱۴۷.
Edwards. S. & Bowman. M. A. (۱۹۹۷). Promoting student learning through questioning: Astudy of classroom questioning. Journal of excellence in college teaching. ۷(۲), ۲-۴.
Eggen, Paul. & Kauchak, Don. (۲۰۱۰). Educational Psychology (fifth edition). Pearson. USA.
& Ronkowski. P. (۱۹۸۲). www.id.ucsb. Edu/ ic/ ta/ tips/ quest/.html.
Martin. A. M. & Hand. B. (۲۰۰۹). Factors affecting the implementation of argument in the elementary science classroom. Alongitudinal case study. Research in Science Education, ۳۹, ۱۷-۳۸.
McKutcheon, G. (۱۹۹۵). Development the Curriculum White Plains, NY: Longman.
Mercer, N. Littleton, K. (۲۰۰۷). Dialogue and the development childrens thinking. Routledge: London.
Satter. Bull. Kay; Montgomery. Diane; & Kimball. Sarah. L. (۲۰۰۲). Questioning Techniques; www.o ir. Uiue. Edu/ did/ booklets/ question.
Tabachnick, B. G. & Fidell, L. S. (۲۰۱۳). Using Multivariate Statistics, ۶th ed. Boston: Allyn and Bacon.
Walshe, N. (۲۰۱۳). Exploring and developing childrens understandings of sustainable development With dialogic diaries: childrens Geografhies, ۱۱ (۱) pp ۱۳۸-۱۵۲.
Worthy, J. Chamberlain, k.Peterson, K. Sharp, C. Shih, P. (۲۰۱۲). The Importance of Read- Aloud and Dialogue in and Era of Narrowed Curriculm: An Examination of Literuture Discussions in a second- Grade Classroom, Litracy Research and Instruction, ۵۱(۴) pp ۴۸-۵۷.
)