غلامعلی احمدی؛ طاهره احمدی
چکیده
هدف از این پژوهش مقایسه برنامه درسی آموزش تاریخ دوره متوسطه دوم در ایران با برنامه درسی آموزش تاریخ دوره متوسطه دوم در کشورهای، انگلستان ،پاکستان و هندوستان با روش تطبیقی و به کمک الگوی بردی از یک طرف و روش توصیفی –تحلیلی از طرف دیگر، در جهت ارائه راهکارهایی برای بهبود آموزش تاریخ در ایران بوده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد ...
بیشتر
هدف از این پژوهش مقایسه برنامه درسی آموزش تاریخ دوره متوسطه دوم در ایران با برنامه درسی آموزش تاریخ دوره متوسطه دوم در کشورهای، انگلستان ،پاکستان و هندوستان با روش تطبیقی و به کمک الگوی بردی از یک طرف و روش توصیفی –تحلیلی از طرف دیگر، در جهت ارائه راهکارهایی برای بهبود آموزش تاریخ در ایران بوده است. یافته های این پژوهش نشان می دهد اهداف آموزش تاریخ به صورت کامل تدوین شده است.یا توجه به نتایج پژوهش می توان کسب سواد تاریخی و آموزش تفکر انتقادی را به اهداف اضافه کرد. محتوای مورد مطالعه با رویکرد نتیجه-مداری در راستای تحقق اهداف ، سازماندهی نشده است. از جمله روشهای رایج تدریس می توان به روش سخنرانی و پرسش و پاسخ اشاره کرد. در حالی که روش پژوهش محور، مراجعه به منابع تاریخی، استفاده از ICT جزء روش های فعال در کشورهای هند و انگلستان می باشد. روشهای ارزشیابی پیشرفت تحصیلی تحت تاثیرآزمون سراسری دانشگاه ها جزئی نگرند و بر روی حافظه تاکید دارند و سطوح بالای شناختی را ارزشیابی نمی کنند . ارزشیابی مستمر و شیوه های کیفی ارزشیابی از نکات برجسته ارزشیابی آموزش تاریخ در کشورهای متنخب می باشد.
عرفانه قاسم پور؛ رضوان حکیم زاده؛ احمد ملکی پور؛ احترام قاسم پور
چکیده
در دنیای کنونی که بیش از پیش نیاز به دانش آموختگان دارای اطلاعات و مهارت‌های عمومی، توانمند در دسترسی به اطلاعات، برقراری ارتباطات مؤثر، تجزیه و تحلیل مسائل و ارائه‌ی راه حل‌ها، تفکر خلاق و شناسایی محیط ملی و بین‌المللی احساس می‌شود. علاوه بر برنامه درسی تخصصی، دانشجویان کارشناسی ملزم به شرکت در تعداد معینی از دروس با موضوعات ...
بیشتر
در دنیای کنونی که بیش از پیش نیاز به دانش آموختگان دارای اطلاعات و مهارت‌های عمومی، توانمند در دسترسی به اطلاعات، برقراری ارتباطات مؤثر، تجزیه و تحلیل مسائل و ارائه‌ی راه حل‌ها، تفکر خلاق و شناسایی محیط ملی و بین‌المللی احساس می‌شود. علاوه بر برنامه درسی تخصصی، دانشجویان کارشناسی ملزم به شرکت در تعداد معینی از دروس با موضوعات متعددی است که به طور معمول در طی سالهای اول و دوم دانشگاه گذرانده می‌شود. این دوره که به عنوان برنامه درسی آموزش عمومی اشاره شده است، بخشی از برنامه درسی است که برای تمام دانشجویان مشترک است. در پژوهش حاضر برنامه های آموزش عمومی دانشگاهها مورد مطالعه قرار گرفت. روش پژوهش، مطالعه تطبیقی میباشد که دانشگاه های میسوری، یوسی داویس، بیروت و تهران به عنوان نمونه انتخاب شدهاند. محور های اصلی در این پژوهش، بررسی چگونگی ارزیابی و تغییرات در برنامهها، مقررات آموزشی، موضوعات، دورهها و واحد های درسی آموزش عمومی است. طی مطالعه دانشگاه های نمونه نکات مثبت و قابل تأمل از این مطالعه حاصل شده است که میتوان برای بهبود برنامه دروس عمومی در دانشگاه های ایران پیشنهاد نمود.